Veel gevoel en minder woorden

Bedankt voor je blog ‘Big Heart’ www.deblauweuil.blogspot.com, veel gevoel en minder woorden.
Ik ben heel creatief met woorden en daarin is ook veel liefde maar in mijn gevoel zijn is heerlijk, ga ik me meer bewust beleven deze zomer en me zelf ook meer accepteren en zien wie ik ben. Heb ik eigenlijk een beetje over het hoofd gezien merkte ik vanochtend. En dat is ook mijn pad, ja en dan hoef je veel niet meer alleen te doen. Liefde is dan gewoon altijd. Liefde is nog heel veel ruimer dan liefde voor je vrienden. De Liefde voor dat wat je vijand is dat keert alles om, de liefde voor je vrienden, man en kinderen dat bouwt op. Als je vijand je vriend wordt dan is het pas echt in vrede leven en bouwen.Dank voor je reactie M. Dat is een grote uitdaging.

Ja, uiteindelijk is ieder mens zijn eigen rechter.

leven is een pad

Is leven een pad? Een pad waarop je loopt? Ik ervaar dat ik nu sta op mijn Gouden Pad op deze aarde dat eindeloos is. De vraag is of dat echt een pad kan zijn. Kennelijk moest ik een driedimensionaal pad zien in me zelf, een pad op de aarde, links en rechts woestijn. Het vertelde me veel over mijn zijn van dit moment en geeft me de mogelijkheid om naar mijn zijn in deze wereld te kijken vanuit dat Gouden Pad zonder zijwegen. En toch om dat pad te lopen moet ik het ook weer loslaten. Het pad is een tijdpad, het presenteerde zich tijdens een vioolconcert vanuit Indiase muziek, het was er zomaar ineens in mij. Ik had het niet bedacht. Het vertelde me wel dat ik geland was op de aarde en voor mijn grot stond en niet meer er in en dat ik alleen maar hoefde te lopen. Lopen al loslatende wat is en dan is er geen pad meer. De tijd houdt op en het bewust denken is voorbij en daarmee ook het willen. Het denken presenteert zich van binnenuit als we bereidt zijn te sterven voor dat wat is. Eigenlijk is er helemaal geen pad. Wat is leven dan? Mij heeft heel veel inzicht gegeven wat Krishnamurti zei: Leven is leren door te sterven en sterven is leven. Of zoals Freek de Jonge volgens mij ooit zei: Er is leven in de dood. De vraag die je kunt stellen, wat is dan leren? Is leren meer kennis verwerven? Of is leren wat anders? Als leren gebeurt door te sterven aan wat is wat is er dan geleerd? Wat is anders? Kan het zijn dat kennis zich dan van binnenuit gewoon openbaart of ons van binnenuit aanreikt wat we nodig hebben? Het Pact van Man en Vrouw Vroeger kon het zijn dat er een creatieve vrouw stond achter een man. De man zette neer wat de vrouw creëerde. Was ook vaak zo in mijn huwelijk met Paul. Ik leefde op de achtergrond en werd niet gezien. Sinds kort ervaar ik dat de man in mij is neergedaald naar de aarde en een pact heeft gesloten met de vrouw en haar ondersteunt in haar zijn, zodat zij meer naar buiten mag gaan treden vanuit haar gevoeligheid, helderheid en innerlijke weten. Is ook wel eng. Maar dat is wel het lopen van het Gouden Pad, lerende in relatie tot alles en iedereen. Deed ik altijd wel, maar ik toonde me daarin toch vaak niet naar buiten toe. Je hoofd boven het maaiveld uitsteken is riskant. Toch ben ik er niet bang voor. Ik ben op weg gewoon door te zijn wat ik ben.

Veelheid, Eenheid en de Oerbron

Hoe komen mensen gemakkelijk terug bij hun Oerbron, de Gouden Weg, hun eigen Innerlijke Goddelijke Licht? En hoe laten zij dit Licht in de wereld werken? Gewoon omdat er steeds wordt gevraagd om daar te gaan staan en van daaruit te leven. Dat is ware meditatie, leven vanuit het Aandachtig Innerlijk Gewaarzijn. V.L.O.W. wat staat voor Vrij Laten ontplooien van Wijsheid gaat hier ook van uit.. Je zou kunnen stellen zoveel mensen zoveel wegen, zoveel inzichten. Dat is de Veelheid in de Eenheid, in dat wat overeenkomstig is in allen. Wat is interessanter, de Veelheid, de Eenheid of is er gewoon de Eenheid in de Veelheid. Op de Vele wegen kun je Een zijn in je zelf, in je Oer Kracht staan en van daaruit Leven. Veelheid en Eenheid is daardoor Een Geheel. Het wordt Een Geheel in de persoon zelf. Dan lost de Veelheid zich op in het moment Nu, dan is er alleen nog maar dat wat is en het maakt niet uit wat en met wie. En het is altijd goed, omdat alleen maar is dat wat is en van daaruit wordt gehandeld. Die Eenheid die iemand is, is ook Veelheid. Iemand kan nooit meer zijn dan alleen Eenheid omdat er alleen maar een ding tegelijkertijd kan zijn. Is er meer tegelijkertijd dan is er verwarring, chaos. De kunst is dan weer terug te gaan naar Eenheid. Dus ik ben Eenheid ondanks de Veelheid in mijzelf. De Eenheid is het Quantum dat ik ben met al zijn vele mogelijkheden in zichzelf. Er zijn vele Eenheden om mij heen met elk hun eigen Veelheden. Als ik in mijn eigen Eenheid blijf staan en wandel, krijg ik steeds die Eenheid naar mij toe, die overeenstemt met de Eenheid die ik ben. Het mooie dat volgt is om de Veelheid in elkaar te ontmoeten en elkaar te verrijken. Maakt het wat uit wat er is? Nee, je hoeft alleen maar te zijn wat je zelf bent en dat is genoeg. Als de Eenheid in mij Gouden Licht is dan maakt het alles om mij heen tot Goud en ontmoet dat Licht al het Goud in de ander. Het maakt dit Goud vanzelf open. De ander kan dan leren om alles wat dit niet is los te laten door er aan te sterven. Dan ontstaat het Leven uit de Dood. De zijwegen en de afleidingen hebben denk ik te maken met de Veelheid in onszelf, die zich wil openbaren. Als die veelheid er is voordat de Gouden Weg zich openbaart dan kan dat heel vervelend zijn. Als de Gouden Weg er is dan zijn de afleidende zijwegen verdwenen. Er is alleen nog Gouden Licht en van daaruit wandel je over de Goudren Weg. En doet wat jij hebt te doen, al dan niet alleen en je handelt van daaruit in het moment Nu. Het Gouden Licht is Wijsheid, Inzicht, Liefde, Innerlijk Weten en Zijn. Je straalt, bent blij ook als het soms moeilijk is.

Tegenpolen, zinvolheid en zinloosheid

Dit is een reactie op wat Marleen Slebos hierover schrijft op haar blog: www.deblauweuil.blogspot.com Bewustwording houdt zich bezig met de tegenpolen en daarin staat licht tegenover donker en is er een groei naar meer perspectief. Ja dat is zo als je nog met de tegenpolen bezig bent, realiseer ik me. Ben je Bewust dan is er alleen nog zijn, dan is er Licht zonder tegenover en dat keert alles om. De mensen die je ontmoet zijn dan allemaal anders dan wanneer licht nog een tegenpool heeft, want dat Licht spreekt rechtstreeks tot de essentie in de ander. Het grappige is dat er dan ook geen perspectief meer is want er is Eenheid. Het werd mij altijd verweten dat ik geen perspectief zag en toen ik het wel zag was het ook niet goed. Gelukkig heeft het Licht me de weg gewezen, gewoon Licht zijn en dat is een ander Licht dan licht met als tegenpool donker, daarin is alle zinvolheid en zinloosheid in elkaar opgegaan en is alleen maar wat het is meer niet. Fijn om dit te mogen lezen want het geeft me inzicht in iets wat eerder in mijn leven is voorgevallen. Die ander had nog problemen met zijn eigen licht en donker. Ik snapte zijn verwijten niet. Ik heb er ook niets mee gedaan, ben gewoon gebleven wie ik was, de ik ben die ik ben, meer niet. Het enige dat ik moet doen is accepteren dat ik ben wat ik ben en dat ik doe wat ik doe en dat is alles.

Assepoester

Dit wil ik jullie niet onthouden In oude sprookjes ligt soms veel van de wijsheid besloten. Kijk maar eens naar het sprookje van Assepoester Ik vind het heel mooi hoe Andrew dit sprookje uitwerkt. Ik werd vanochtend wakker met een eigen inzicht hierin, zoals het voor mij werkt. Dat wil ik met jullie delen. Eerst geef ik jullie de uitwerking van Andrew en daarna mijn reactie op deze uitwerking. Kijk maar wat je er zelf van vindt. Hoofdrollen: • Assepoester: je ziel op zoek naar je IK BEN Aanwezigheid • de boze stiefmoeder: je ego / je dualistische denken. • de prins: je IK BEN Aanwezigheid. • de linzen je gedachten en beelden die je op het Mater Licht projecteert: • het kasteel: je innerlijke Koninkrijk Gods Ook Assepoester (je ziel) werd overheerst door een boze stiefmoeder (ego) en haar boze stiefzusters die haar vernederden. Ook de stiefzusters, voorbeelden van je eigen ego, die zich proberen te verenigen met de prins in het kasteel tijdens het feest, maar dat lukt natuurlijk niet. Je kunt niet vanuit je ego je innerlijke koninkrijk betreden, dat is hetzelfde als een toren van Babel bouwen en kijken of die in de hemel reikt, dat wil niet. Maar het ego wil kost wat kost voorkomen dat Assepoester wel het huwelijk aangaat met de prins, je IK BEN aanwezigheid. Dus vlak voor het feest gooit de boze stiefmoeder een pan met linzen over de keukenvloer voor Assepoester om uit te zoeken. Dit zijn a.h.w. alle gedachten en beelden in je hoofd die je projecteert op het moederlicht, (weet je nog, daar heb ik het in het vorige mailtje over gehad, in het voorbeeld van de diaprojector: er zitten allemaal beelden in je hoofd die geprojecteerd worden op het universum, het moederlicht, en het moederlicht gaat die gedachten voor jou vorm geven in het materiële universum in je leven.) Assepoester moest de goede linzen van de slechte scheiden, dus de goede gedachten van de slechte onderscheiden, pas toen ze daarmee klaar was kreeg ze haar eerste kleed, een mooi gewaad, voor het eerste feest. (dit gewaad is een symbool voor één van je lichamen, b.v. je mentale lichaam dat je net gereinigd hebt van de 'slechte' gedachten. Dan is er de dag daarna weer een feest en weer gooit de stiefmoeder de keukenvloer onder de linzen en weer moet Assepoester de goede gedachten (van je Ik BEN Aanwezigheid) van de slechte (van je ego) scheiden en pas als Assepoester daarmee klaar is krijgt ze een nieuw gewaad, en kan ze naar het feest, ze heeft weer een lichaam b.v. het Identiteitslichaam, of het emotionele lichaam gereinigd en kan het stralende gewaad aantrekken. Dan moet ze het nog een keer meemaken, ze moet nog een keer een keukenvloer vol linzen reinigen en de linzen sorteren en weer reinigt ze een lichaam, en weer krijgt ze een stralend gewaad. Nu is ze klaar om de prins, je Ik BEN Aanwezigheid te ontmoeten, nu past de schoen, en natuurlijk past de schoen van je ego niet als je vanuit je ego probeert je te verenigen met je Hogere Zelf. Naast je fysieke lichaam heb je nog drie andere lichamen: je identiteitslichaam, je mentale lichaam en je emotionele lichaam, daarna komt dus je fysieke lichaam. Elk van deze lichamen behartigd een deel van het energiespectrum dat scheppende energie omzet in materie en omstandigheden. Hierover de volgende keer meer...... Mooi dit verhaaltje van Assepoester. Herken ik me wel in. Maar weet je assepoester is heel intelligent. Als de stiefmoeder de linzen strooit weet ze onmiddellijk dat het de illusies van het ego zijn en dat nog goed en kwaad iets te betekenen hebben. Het zijn gewoon illusies en ze blijft in het Helder Gewaarzijn staan. Ze is! Dan zijn de linzen onmiddellijk weggetoverd. Dat scheelt tijd en ziekte. Dat is de Liefde die geen illusie en ego meer is. Dorien Frequin van De Wereld Dat Ben Jij heeft me dat laten inzien en eigenlijk wist ik het wel, maar ik vroeg me toch nog af of ik nu gek was of al die mensen die in de illusies gingen zitten. Ineens kon ik verhaal en echtheid onderscheiden en mensen hun echtheid laten voelen. Helaas zitten mensen vaak graag te modderen in de linzen. En veel prinsen vinden dat gemodder wel leuk en genieten daarvan en dat lijkt me ook weer de werking van het ego. Ik kan het dan wel eens leuk vinden als zo'n prins zelf zit te modderen. Dat is dan ook weer ego vermoed ik. Ik ben nog weinig prinsen tegengekomen die zelf niet zitten te modderen in de linzen. Wel heel mooi hoe jij de sprookjes uitwerkt. Vind ik eigenlijk wel leuk zoals jij dat doet Andrew.

Een Bril en een Nieuw Begin

Sinds gisteren heb ik weer een bril! Wat een verandering, mijn hele lichaamsgevoel is veranderd. Ik voel me heel veel beter en ik loop heel veel krachtiger. Een nieuw leven begint. Ik merk met die bril dat ik me steeds meer moet focussen en ook hoe gemakkelijk ik wegkijk en met mijn kijken blijf hangen bij wat voorbij is en daar word ik duizelig van. Nu kan dat niet meer. Multifocus glazen dwingen je om in de beweging te blijven en vooruit te kijken, niet achterom te kijken, dat maakt duizelig. Nu weer met volle kracht vooruit. Zal wel moeten, want het geld is meer dan op. En als ik niet uitkijk moet ik volgende maand mijn huis uit. Ik heb drie "rijke" jaren gehad en even gevoeld wat het betekent dat je de hele maand brood op de plank hebt, dat had ik al jaren niet meer ervaren. En ook dat ik echt voor mijn gezondheid kon doen wat ik nodig had, was ook nooit mogelijk. Ik heb namelijk MS en ik had op drie plaatsen in mijn rug een potentiële hernia en mijn eerste twee nekwervels stonden helemaal niet goed op elkaar. Ik ben daarin totaal mijn eigen weg gegaan en heb het in mijn voordeel kunnen laten werken. Dat was een grote zegen. Traditionele keuzes kunnen niet meer worden gemaakt. In het onbekende stappen is de enige optie. De afgelopen jaren had ik Indiase studenten in huis en dat beviel me tot nu toe goed. We konden het goed samen vinden. Geldzorgen brachten mij er toe dit als oplossing te gaan continueren, want ik moet ook huursubsidie terugbetalen over drie jaar door de traagheid van de belastingdienst en het niet goed verwerken van de bij hen binnenkomende post en natuurlijk omdat ik het geld toen ben gaan gebruiken voor mijn gezondheid. Sinds donderdag hebben we een nieuwe huisgenoot uit India, een student van 24 jaar. Een prima jongen. We hadden al binnen een dag door dat dit voor ons beide een verkeerde keuze was. Hij wilde leven in de stad, samen met vrienden plezier maken, laat thuiskomen, nog lang met elkaar praten. Ja, en dat is voor mij te veel. Ja, wat dan? Nu kom ik accuut in de geldproblemen per april. Daar was niet op gerekend.. Mijn eerste reactie was verhuizen. Maar ja als ik dat nu doe, moet ik dat over een paar jaar weer, want je kunt van een minimale uitkering al helemaal niet meer een halve maand rondkomen tot mijn schrik. De laagste uitkeringen zijn al jaren onder de inflatiecorrectie en al heel zeker als je kijkt naar de primaire levensbehoeften. Ja wat dan? Vanochtend werd het me helder. Ik zeg al jaren als ik 60 ben begin ik te werken en ik ga pas met pensioen als ik 90 ben. Dat kon wel eens waar zijn. Ik ben een veelzijdig en helder persoon en dat wil ik gaan inzetten voor deze wereld vanuit de Economie van Liefde. Niet dat ik dat eerst niet deed, maar nu ga ik het meer officieel aanpakken. Mijn focus ligt allereerst op onderwijs, maar ook geestelijke gezondheidszorg is een optie. Ik ben Ontwikkelings- en Leerpsychologe en Bewust Zijn en Leven is mijn bestaan. Onderwijs is de eerste optie en boeit me het meest. Het betekent voor mij weer het grote onbekende ingaan dag in dag uit met elk nieuw mens die ik ga ontmoeten. Het is boeiend en houd je jong. Eigenlijk kijk ik er naar uit ook. Met jonge mensen werken vond ik altijd al een uitdaging en vond ik ook heel boeiend toen ik een studiebegeleidingscentrum leidde in Groningen. Ik ga er voor!

Mijn hersenen kraken

Mijn hersenen kraken Vreemd deze week heb ik steeds pijn in mijn hoofd. Meestal aan de onderkant van mijn achterhoofd.. Dan cirkelt het weer door mijn hele hoofd. Alles steekt en prikt dan, de ene keer links en de andere keer rechts. Dat heb ik nog nooit gehad. Waarom dat zo is, geen idee. Ook merk ik dat mijn rechter binnenoor vervelend is en mijn ogen prikken ook geregeld. Ik vraag me af waar ik nu weer aan mijn gevoel voorbij loop. Aan het gevoel voorbij lopen is voor mij op dit moment wel een thema. Als ik terugkijk heb ik dat geregeld gedaan en dat heeft me veel ellende opgeleverd. Ik begin dat nu heel goed te zien. De tijd kun je niet terugdraaien. Wat voorbij is, is voorbij. Wel kun je er nog de lessen uit leren, maar kennelijk krijg je daar ook hoofdpijn van. Ja teruggaan in je verleden werkt ook niet direct positief. Uit ervaring weet ik dat het verleden achter je laten je vrij maakt. Het lijkt wel of door het schrijven het verleden weer herleeft. Misschien is dat wel het probleem van mijn hoofd nu. Nu ik dit schrijf begint de pijn te zakken. Er wordt niet voor niets gezegd, geen oude koeien uit de sloot halen. Ik verbaas me steeds weer hoe waar uitspraken en gezegdes zijn. Waar, niet vanuit wetenschap bekeken, maar vanuit waar volgens mijn innerlijk zijn. Is dat dan subjectief de waarheid? Ik denk het niet als ik de boeken bekijk die ik over bewust zijn gelezen heb, het is subjectief en objectief tegelijkertijd. Laat het verleden los. Het heeft geen zin om van het verleden te leren om in de toekomst te handelen. De kans is dan heel groot dat je Nu niet ziet wat er werkelijk is. Pas in het onthechten van wat is geweest ontdek je wie je werkelijk bent en hoe iets echt is. Het maakt je vrij. Wel vraagt het verleden soms naar erkenning zodat het werkelijk achtergelaten kan worden. Kennelijk moet ik nog iets zien om er een punt achter te zetten. Ik heb besloten om vandaag maar eens de natuur in te gaan. Gelukkig is dat niet zo ver om te gaan. Ik heb namelijk geen vervoer en dan is het wel handig dat je er zo heen kunt lopen. Ik hoop dat de gemeente Groningen het niet in zijn hoofd haalt om dat beetje groen wat er nog over is ook weg te halen. Er is al zoveel weg of vervangen door kunstmatigheid. Het is de doodsteek voor menselijke sensitiviteit als de natuur verdwijnt uit je directe omgeving. Nu genoeg geschreven, ik ga me klaarmaken voor een genietdag.

Aandacht Gewaarzijn en Liefde

Onlangs heb ik een stuk geschreven over tantra en de betekenis er van voor seksualiteit in een relatie en de relatie zelf. Wat ik hierin belangrijk ervaar is de kwaliteit van de relatie in de vorm van liefdevol aandachtig gewaarzijn, van waaruit zorg en delen is, geven dat ontvangen is. Hierin is de waarnemer het waargenomene zelf. De ander en jij zijn samen een, vallen samen en het denken is gestopt. Dit is een kwaliteit van leven die ver boven tantra uitstijgt en kan in elke relatie aanwezig zijn. Een seksuele relatie is geen noodzakelijkheid om Liefde tussen twee mensen te kunnen laten zijn. Toch kan het alleen zijn als de muren die we hebben opgebouwd in ons leven zijn verdwenen en er rechtstreeks ontmoeten is, woorden zijn dan niets eens nodig alleen maar samen zijn. Dit kun je ervaren met elk ander ook al ben je getrouwd. Het is natuurlijk dan tegelijkertijd een test voor je eigen relatie, want als de liefde daar nog niet echt Liefde is dan komt die onder druk te staan, waarbij ik wil opmerken dat verliefdheid nog geen Liefde is. Het heeft er wel de schijn van, maar is nog niet echt, tenzij jij je eigen muren al hebt afgebroken, want dan heb je grote kans dat jij en je partner elkaar in echtheid ontmoeten. Als je de Liefde totaal begrijpt, begrijp je ook wat er gebeurd met je partner die nog niet zover is en kun je vanuit de Liefde die je zelf bent liefdevol en aandachtig aanwezig zijn en je partner helpen bij het beslechten van de eigen muren. Probleem is vaak wie welke muren te beslechten heeft. Liefde is geen Liefde als die er alleen maar voor de eigen partner is. Liefde is pas Liefde als die zich uitbreidt naar de mensen die je verder in je leven ontmoet. De allergrootste test voor de Liefde is wat of wie je vijand is met liefdevolle aandacht te bejegenen. Dat keert alles om in de wereld, dat merk ik elke dag in mijn leven, maar dat is ook elke dag weer gave en opgave tegelijkertijd. Als we dit begrijpen snappen we ook wat Christus bedoelt met Ik ben de weg,,de Waarheid en het Leven. Dit alles vraagt om sensitiviteit en de ontwikkeling van onze natuurlijke gevoeligheid. Daarom is het zo goed om met volle aandacht in de natuur te zijn, je zintuigen open te zetten en de puurheid in te drinken. Heel illustratief over hoe je kunt kijken naar Verliefdheid is het stuk van Marleen Slebos op haar blog: www.deblauweuil.blogspot.nl Het heet: Mijn partner

Precies zoals het is

Even een weekje er tussenuit, familiebezoek Goed om elkaar weer eens te zien na lange tijd Mijn weblog heeft even stil gelegen Er was geen tijd in de tijd om te schrijven Nu ben ik weer thuis Zondag was een bijzondere dag Ik ben en hoef alleen maar te zijn Dan gebeurt alles vanuit zichzelf Ik ben en dat te zijn is vrijheid, gelukkig zijn, rijkdom Alles is goed, precies zoals het is Oneindige mogelijkheden doen zich voor Dat kost niets Je ziet alles, hoort alles, voelt alles Toch is het geen last Het is juist een zegen, waarin je helder bent en gewaar Ik geniet, het maakt niet uit of het regent Het is gewoon zoals het is Ik kan me druk maken om alles Als ik gewoon ben Valt dit allemaal in het niets weg En is alleen maar gelukkig zijn en doen In de beweging zijn En eigenlijk verdwijnt dan de Ik ben die ik ben Er is niemand meer Alleen nog het Leven Precies zoals het is En het Leven is goed!

De Liefddesrevolutie

Op advies van Jan Bakker, een vriend van mij, luisterde ik gisteren naar een vraaggesprek tussen Arie Boomsma en Jan den Boer, tantra trainer. Het ging over Tantra. Dat gesprek vond ik heel boeiend. In feite gaat het over het leven zelf en dan specifiek over hoe je seksualiteit kunt omzetten naar Liefde. Jan den Boer legt dat heel mooi uit. Het was heel herkenbaar voor mij en een verademing om dit eens te horen uit de mond van een man. Ik heb altijd gevoeld dat wat relatie was voor de meeste mensen, dat dit niet klopte. Het was te zeer gericht op de seksuele daad van het orgasme, gewoon op de voortplanting. Als dat goed was, was de relatie goed. Seksualiteit was zo een hot item. Even was er ontspanning en dan ging het leven weer door op de oude toer. Het klopte voor mij nooit, ook al deed ik er aan mee, omdat ik ook niet wist wat het wel kon zijn en het nu eenmaal zo was in deze wereld. Als ik nu terugkijk op de relatie met mijn man, dan ervaar ik dat er in eerste instantie heel veel liefde was in de verliefdheid en ook aandacht en zorg voor elkaar, maar dat na verloop van tijd de seksualiteit als orgastische daad steeds meer belangrijk werd voor mijn man. Voor mij voelde dat niet goed. Ik kon er ook niet meer van genieten, er ontbrak iets. De maat was vol toen hij thuiskwam met de mededeling dat de huisarts, nota bene een vrouw, had gezegd dat hij wel 5 keer per week seks moest hebben anders kon hij prostaatkanker krijgen. Dat werd voor mij een breekpunt. Ik had het helemaal gehad met die seksualiteit. Ik hield nog wel van mijn man, maar het vuur begon te doven. Ik wist niet hoe dit te veranderen. Wij waren altijd veel samen geweest, hadden intensief samengewerkt in de wetenschap en hadden eigenlijk een relatie waar we wel gelukkig in waren. De seksualiteit en het steeds belangrijker worden daarvan voor mijn man en het mezelf terugtrekken liet de relatie afbrokkelen. We konden niet meer met elkaar praten over hoe we ons voelden. Voor mij werden de kinderen steeds belangrijker en voor hem zijn werk, auto's, naar congressen gaan, andere vrouwen. We groeiden uit elkaar. Toen wij verhuisden naar Groningen ontmoette ik een andere man. Hij wilde met mij samenwerken, hij was pedagoog, psycholoog en filosoof. Deze man had o.a. een boek geschreven over relatie en de ontwikkeling daar van. Ik moest dit boek redigeren. Er ging een wereld voor me open. Een man die schrijft dat het orgasme een daad van het ego is, waarin de relatie verloren gaat. Hij liet me zien hoe relatie zich ontwikkelt. Tegelijkertijd hadden we samen gesprekken hierover en werkte hij met zijn energie, wat ik niet wist. Ik werd steeds blijer met wat ik leerde en begon me zelf terug te vinden. Ik wilde dat mijn man dat boek ook las, wilde er met hem over praten. Mijn man las het echter met zijn verstand en misschien was hij wel jaloers, ik weet het niet. Hij vond het de grootste onzin die er bestond en wees alles af en luisterde ook niet naar mij. Ik voelde me toen zelf afgewezen. Ik voelde toen helemaal geen verbinding meer. Ik kwam in een krachtig transformatieproces terecht en dat leidde binnen 9 weken uiteindelijk tot een verlichtingservaring. Later kwam ik er achter dat ik bijna dood geboren was en kwam bij mij op dat het ook een bijnadoodservaring kon zijn geweest. Beide ervaringen lijken op elkaar. Ik kwam weer terug in deze wereld met de opdracht onvoorwaardelijke Liefde te leven en alle antwoorden in me zelf te vinden. Dat heeft me heel veel inzicht in het leven gebracht. Soms is het lastig als je met deze wereld moet leven waarin zoveel liefdeloosheid is, maar je leert ook daar weer mee omgaan. De weg terug is niet makkelijk, maar wel rijk aan inzichten en levenservaringen. Als ik Jan den Boer hoor praten over tantra kan ik me voorstellen dat op deze manier de persoonlijke relatie heel boeiend kan zijn en ook steeds meer een echte relatie kan worden waarbij alle muren verdwenen zijn en er werkelijk contact is. Mijn man en ik gingen uit elkaar, hij raakte weer verliefd en ik ging verder met mijn geestelijke ontwikkeling, onderzoekend wat waar was en hoe het anders werkte. De man die mij in een veranderingsproces had gebracht gebruikte zijn eigen energie en liefdevolle aandacht om de ander iets anders te laten ervaren, leerlingen van ons studiebegeleidingscentrum, ouders en iedereen die met hem contact had. Dat wil niet zeggen dat hij met iedereen een seksuele relatie had. Juist niet. Je hoeft namelijk geen seksuele relatie te hebben om te kunnen ervaren wat tantra is. Het ging om het voelen van verbinding en aandacht hebben voor elkaar, naar elkaar luisteren, elkaar laten zijn, liefde zijn. Hij was heel knuffelig en aanrakerig, maar wist ook precies bij wie hij dat wel en niet kon doen. Hij was uitermate sensitief. Intelligentie kon hierdoor openbloeien en liefde was voelbaar aanwezig. Het werkte niet voor iedereen zo. Zij die zich afsloten hiervoor ervoeren dit anders. Het was nieuw en onbekend. Toch was alles heel integer. Zelf merkte ik dat ik ook veel te leren had hierin. Je kunt het allemaal begrijpen, maar dan moet je nog leren er mee om te gaan en dat is niet altijd makkelijk. En nog steeds heb ik daar te leren. Wel heeft het me geleerd hoe belangrijk aanraking is en hoe belangrijk aanraking is voor mijn eigen kinderen en wat zij hierin hebben moeten missen en ik uiteindelijk toch nog kon aanreiken. De kunst is wel je verlangens onder ogen te zien en niet in de verlangens op te gaan zodat het leidt tot verslaving. Onthechting, elke keer opnieuw, is erg belangrijk om de relatie verder te laten verdiepen. Daardoor word je ook steeds meer wie je werkelijk bent. Tantra is voor mij het leven zelf en het reikt voorbij de persoonlijke intieme relatie, heeft te maken met in verbinding staan tot alles dat leeft. Er is dan juiste zorg en aandacht voor elkaar, er is met elkaar delen en elkaar liefhebben, geven en ontvangen, verantwoordelijkheid nemen voor alles wat je doet, maar ook de ander vergeven dat wat ons niet bevalt. In de persoonlijke intieme relatie is het een verrijking. Het reikt echter veel verder. In ons instituut viel me op dat veel leerlingen vaak verliefd werden en er beter mee leerden omgaan. Van daaruit konden ze beter met hun energie leren omgaan en deze gebruiken voor het leren zelf en ook voor het opbouwen van relaties. Als je eenmaal hebt gevoeld wat ware verbinding is, dan kun je dat ook voelen in alles wat je doet, omdat je werkt vanuit passie voor waar je mee bezig bent. Dat is niet alleen in de persoonlijke relatie zo. De energie die door je heengaat voelt als de energie van het Leven zelf en het aardt je steeds meer. Ik heb het gevoel dat ik me de laatste tijd steeds meer bewust word van deze energie. Het is gewoon de oerkracht in elk van ons. De kracht die God is in ons en het maakt me ook fysiek krachtiger. Voor wie het gesprek tussen Jan den Boer en Arie Boomsma wil horen: Ga dan naar: www.hetgesprek.nl/archief/655/ Jan heeft pas ook een boek uitgegeven. Het heet: Tijd voor de liefdesrevolutie. Dit is voor iedereen die meer wil maken van zijn relatie en echte liefde belangrijk vindt.

Het Kind als Opvoeder

Het artikel over de Vallei van de Hoop raakt me enorm Wat intelligentie en natuurlijk ook kundigheid kan betekenen voor de aarde en de daarop levende mensen.! Geweldig hoe een verdord en ruig gebied waarin geen leven meer mogelijk is herschapen kan worden in zijn oorsprong en juist voedend kan werken voor ieder die er woont. Het grondwater was zo gigantisch veel lager geworden dat er niets meer wilde groeien en mens, plant en dier om dreigden ten komen van de dorst. Twee mensen zijn begonnen de vallei te veranderen. Zij vroegen zich af hoe op een natuurlijke manier de grondwaterstand weer terug kon komen naar normaal zonder een kunstmatige aanpak. Gewoon je neemt de juiste boom die het water weer omhoog kan brengen en je plant bij die boom de juiste planten zo dat een harmonische biotoop ontstaat. Je breidt het gebied geleidelijk uit en je vraagt iedereen in de omgeving om er aan mee te werken en tegelijkertijd breng je goed en op de maat van de mens in die omgeving geslepen onderwijs, wat leidt tot opheffing van analfabetisme, maar ook tot mensen die samen denken, samen leven en samen bouwen zonder conflicten in eenheid met elkaar, beseffend dat als ze het anders doen, er niets van alles terecht gaat komen en er ellende overblijft. En het werkte. Zo werd de eens woestenij omgeschapen in een oase die mens en dier van voedsel voorziet maar ook van een positieve levenservaring ten goede. Dit is de Vallei van de Hoop van Rishi Valley. Als zij dat kunnen dan moeten wij toch ook in staat zijn om onderwijs te scheppen dat kind en omgeving dient. Onderwijs van waaruit we samen een samenleving bouwen waarin mensen samen werken en samen leren en kind en volwassenen wezenlijk zichzelf kunnen zijn vanuit hun essentie oftewel grondwater. Wat bij mij opkomt is stuur alle volwassenen weer naar school om zichzelf te leren kennen en daardoor hun kind en anderen echt te zien en waardoor ze samen een nieuwe samenleving kunnen scheppen. Je bent wat je waarneemt of wat wordt waargenomen is afhankelijk van wat je zelf bent. Als iedereen leeft vanuit essentie dan zien we overal alleen maar essentie en hoeven we niet te oordelen. Hoe kan dit grondwater van essentie weer teruggebracht worden naar de oppervlakte, zodat er niet de hele tijd diep gedoken hoeft te worden om van daaruit te leven. Wat is de "plant" die dit kan doen ontstaan? Wat is de kern. Ik zou zeggen Liefde en Inzicht vanuit Vrijheid waarin niet geoordeeld en beoordeeld wordt. Waarin het leven een spel is dat tot leren leidt op een spontane en natuurlijk manier, precies zoals het jonge kind leert. Wanneer stoppen we met opvoeden en aanleren van patronen en zien we dat jonge kinderen onze beste leraren zijn? Zie hoe zij vanuit spontaniteit en natuurlijkheid dingen oppakken en snel ook. In het begin wordt er geïmiteerd wat de omgeving biedt en later ontstaat doorzien en inzicht en van daaruit doordenken. Zo gauw als we gaan opvoeden verdwijnt het. Het kind trekt zich terug en laat zich niet meer zien en het wordt ook heel verdrietig omdat het niet gezien wordt en niet begrepen. Wij doen daar allemaal aan mee, omdat we gewoon te weinig helder bewust zijn en niet goed waarnemen. We nemen alleen maar onze beperking waar. Wellicht moeten wij volwassenen starten met onszelf eens in het nekvel te pakken en te zien waardoor wij zelf afgestompt zijn geraakt en van ons rechte pad af zijn gebracht door opvoeding en onderwijs. De belangrijkste vraag is, wat hebben wij te leren en af te leren. Hoe kunnen wij onze eigen essentie weer tot stromen brengen en daardoor het kind de vrijheid geven om zelf te stromen vanuit essentie. Wie is hier de leerkracht? Wij? Of het kind? Misschien moeten wij de kinderen eens gaan vragen wat zij zien dat wij te leren hebben zodat zij ons gaan begrijpen en wij onszelf.

De ander zien

Gisteren schreef ik over de Waarnemer is het Waargenomene zelf. Dit doet me denken aan ruim een maand geleden. Ik paste op mijn twee kleinzonen, Jasper van bijna 4 en Martijn van 2 en een half. Jasper is heel gevoelig en een observator. Hij heeft heel goede ogen en oren. Hij ziet alles en hoort alles, maar kan zich ook heel goed concentreren op waar hij mee bezig is. Martijn staat stevig met zijn voetjes op de grond en is heel beweeglijk en vooral fysiek actief. Jasper was heel geconcentreerd bezig met een vloerpuzzel in elkaar te zetten. Het kostte hem nog wel moeite maar het begon te lukken. Hij was bijna klaar en toen kwam Martijn aangerend en denderde zo door de puzzel heen, de stukjes vlogen alle kanten uit. Jasper begon te huilen en was heel verdrietig. En hij bleef maar huilen. In eerste instantie zei ik: Nou dat is toch niet zo erg, dan maak je hem toch weer opnieuw. Hij huilde nog harder. Ik wilde dat het huilen stopte. Ineens kwam in me op even rustig te gaan zitten en ik ging naar Jasper kijken zonder te denken. Ineens voelde ik zijn verdriet. Ik zag wat er werkelijk was en ik ging rustig naar hem toe en zei: Goh, het is ook niet fijn voor jou dat Martijn de puzzel zo maar kapot heeft geschopt. Jij had er nog zo hard aan gewerkt. Dat is heel rottig voor je en je was er zo blij mee. Ik kan me voorstellen dat je moet huilen. Hij keek me aan en begon te stralen. Zei niets, het huilen hield op en hij begon met veel plezier de puzzel opnieuw te maken. Hij voelde zich begrepen. Met Martijn ben ik toen een spelletje gaan doen en de rust was weergekeerd. Toen Jasper begon te huilen voelde ik een duidelijke ik en jij situatie. Toen ik even ging zitten werd de waarnemer die ik was wat ik waarnam, Jasper en voelde ik wat er met hem gebeurde in me zelf.

Wintersluimer

De wind fluistert sprookjestaal, ingetogen, wiegend voor wie wil plots in wervels, woest bewegend, schreeuwend , schril. Het water murmelt zachtjes meanderend naar open zee vermengt zich zoet, verziltend spat op, en drijft weer mee. De aarde zonder zonnegloed wacht mijmerend , verzonken, haar roep om nieuwe levenskracht, al in haar schoot weerklonken. Zon, wind, water, wolken, versmolten aardekracht verwekt het nieuwe leven, ontspruit heel onverwacht. Geleidelijk ontsluimer ik, mijn winterslaap ontdooit, met ogen, oren open, vraag ik: wie was ík dan ooit? Zo onbewust, zo onbevangen maar toch…. het onuitsprekelijk verlangen mezelf te laten zien. . Stil van binnen en van buiten, ervaar ik nu bewust: niets gaat ooit verloren maar komt steeds als herboren uit innerlijke rust. ik ontdek, nog half geloken, de droom die leven heet ontvouw steeds meer de plooien in wat ik ervarend weet. Dit is een heel mooie gedicht van Christa Versluis Ik plaats het hier omdat het voor mij een weergave is van de waarnemer is het waargenomene zelf. Dan pas kun je zien wat is en dichten vanuit Eenheid met dat wat is!

De Waarnemer is het Waargenomene zelf

Van groot belang in het proces van het je vrijmaken van alle conditioneringen die je in opvoeding, onderwijs en samenleving hebt meegekregen, is begrijpen, dat je zelf bent wat je waarneemt in de ander of het andere. Of zoals Krishnamurti het stelt, de waarnemer is het waargenomene zelf. Ook Byron Kathy gaat hiervan uit in de begeleiding van mensen. Byron Kathy laat mensen alles wat ze zien, horen en voelen over een ander omkeren zodat ze het over zichzelf zeggen. Als je het effect hiervan gaat ervaren word je stil, kun je echt waarnemen en gewaar zijn, pas dan zie je wat werkelijk is.
Dan pas kun je zien dat jij zelf de vijand bent die je bevecht, dat jij zelf de patient bent die je behandelt, dat jij de angst bent die de ander heeft en ook dat je als je verliefd bent op een ander je verliefd bent op je zelf, dat je zelf alle konditioneringen bent die de ander heeft. Pas als je dit echt diep van binnen ervaart vallen alle oordelen weg en word je stil, word je gewaar wat is en is er echte relatie en lossen konditioneringen zich op. Dan pas kun je komen tot plotselinge inzichten in wat je waarneemt en zie je de ander in wat hij is en ervaart. Dan pas kun je met die ander zijn en samen zien wat is. Als je dit ervaart verandert de opvoeding van kinderen, kun je samen met je kinderen zijn en leren, verandert de behandeling van psychiatrische patienten door samen te denken en te zien, pas dan kun je echt relatie hebben met je partner.
Dit te ervaren is een Piekervaring en verandert je hele leven!
Voel dit maar eens diep van binnen in en zie wat het met je doet. Deze waarheid kun je nooit op aan een ander overbrengen en leren, je kunt hem alleen maar leven door het zelf te zien en te zijn. En zie dan wat het met je hele leven doet.

Scholen zonder Muren

Wat zijn scholen Zonder Muren? Dat zijn scholen waarin het ikke is verdwenen, de beperkte denkgeest en waarin ik jij ben en samen zijn wij de wereld. In deze school is geen richting aangegeven. Wel wordt er samen geleerd vanuit innerlijke vrijheid waarin de aandacht niet vertroebeld is. Kinderen zijn vrij ongestoord te onderzoeken op eigen initiatief en mogen daarbij elke hulp vragen die zij nodig achten. Leerkrachten dagen leerlingen wel uit om in beweging of tot rust te komen. Het technische leren is van belang maar ook de mens die het kind is en gaat worden. In zo'n school zijn geen conflicten. Er is geen wil en verlangen om te presteren, iets te bereiken. De nieuwsgierigheid die vanuit het kind komt bepaalt wat er gebeurt. In zo'n situatie is gewoon aandacht en aanwezigheid, luisteren en leren. Leren is onmiddellijk. In deze situatie leeft het kind in verbinding met wat is, zonder er controle over te willen hebben. Er is alleen wat is. Dat wat is wordt niet tot een psychisch probleem gemaakt. Dat wat is mag er altijd zijn en van daaruit wordt gewerkt. Er kunnen routekaarten gebruikt worden waardoor het kind weet wat een volgende stap is. Het bepaalt echter zelf wanneer het die stap zet. Kinderen leren hierbij samen en van elkaar. De leraar begeleidt dit proces.' Op woensdag 24 februari presenteert het Ik-Atelier in Haren een dvd van "SCHOOLS without WALLS" van 20.00u – 22.30u bij Christa Versluijs, Rijksstraatweg 22a in Haren Informatie en aanmelding: marthareijnders@home.nl Een vrije bijdrage wordt op prijs gesteld. De presentatie zal gegeven worden met een beamer op een groot scherm. "Scholen zonder muren"? Hoe kunnen die werken in de praktijk en wat is daarin van belang. De dvd toont een schooltje in India waarvan er inmiddels steeds meer komen in India en in andere landen, zoals o.a. in Ethiopië en Mexico. Deze scholen worden opgericht door het Rishi Valley Educational Centre. Zij werken vanuit de visie van Krishnamurti en hebben veel expertise opgebouwd vanuit de Krishnamurti school in Rishi Valley. Het kind en niet de methode vormt de basis voor de school samen met de ouders en de cultuur. De bedoeling van de dvd is om na afloop tot een dialoog met elkaar te komen over wat goed onderwijs is en hoe wij dat als opvoeders, ouders en leerkrachten zien. Mijn vraag is: Hoe kan het anders ook in Nederland met een weer andere cultuur en achtergrond en zijn daarbij universele inzichten van belang en hoe kun je die in de praktijk brengen? Of worden ze al in de praktijk gebracht? De onderwijsgroep van het Ik-Atelier wil hier actief mee aan de slag en staat open voor wat er hieromtrent bij iedereen leeft.