Een Bril en een Nieuw Begin

Sinds gisteren heb ik weer een bril! Wat een verandering, mijn hele lichaamsgevoel is veranderd. Ik voel me heel veel beter en ik loop heel veel krachtiger. Een nieuw leven begint. Ik merk met die bril dat ik me steeds meer moet focussen en ook hoe gemakkelijk ik wegkijk en met mijn kijken blijf hangen bij wat voorbij is en daar word ik duizelig van. Nu kan dat niet meer. Multifocus glazen dwingen je om in de beweging te blijven en vooruit te kijken, niet achterom te kijken, dat maakt duizelig. Nu weer met volle kracht vooruit. Zal wel moeten, want het geld is meer dan op. En als ik niet uitkijk moet ik volgende maand mijn huis uit. Ik heb drie "rijke" jaren gehad en even gevoeld wat het betekent dat je de hele maand brood op de plank hebt, dat had ik al jaren niet meer ervaren. En ook dat ik echt voor mijn gezondheid kon doen wat ik nodig had, was ook nooit mogelijk. Ik heb namelijk MS en ik had op drie plaatsen in mijn rug een potentiële hernia en mijn eerste twee nekwervels stonden helemaal niet goed op elkaar. Ik ben daarin totaal mijn eigen weg gegaan en heb het in mijn voordeel kunnen laten werken. Dat was een grote zegen. Traditionele keuzes kunnen niet meer worden gemaakt. In het onbekende stappen is de enige optie. De afgelopen jaren had ik Indiase studenten in huis en dat beviel me tot nu toe goed. We konden het goed samen vinden. Geldzorgen brachten mij er toe dit als oplossing te gaan continueren, want ik moet ook huursubsidie terugbetalen over drie jaar door de traagheid van de belastingdienst en het niet goed verwerken van de bij hen binnenkomende post en natuurlijk omdat ik het geld toen ben gaan gebruiken voor mijn gezondheid. Sinds donderdag hebben we een nieuwe huisgenoot uit India, een student van 24 jaar. Een prima jongen. We hadden al binnen een dag door dat dit voor ons beide een verkeerde keuze was. Hij wilde leven in de stad, samen met vrienden plezier maken, laat thuiskomen, nog lang met elkaar praten. Ja, en dat is voor mij te veel. Ja, wat dan? Nu kom ik accuut in de geldproblemen per april. Daar was niet op gerekend.. Mijn eerste reactie was verhuizen. Maar ja als ik dat nu doe, moet ik dat over een paar jaar weer, want je kunt van een minimale uitkering al helemaal niet meer een halve maand rondkomen tot mijn schrik. De laagste uitkeringen zijn al jaren onder de inflatiecorrectie en al heel zeker als je kijkt naar de primaire levensbehoeften. Ja wat dan? Vanochtend werd het me helder. Ik zeg al jaren als ik 60 ben begin ik te werken en ik ga pas met pensioen als ik 90 ben. Dat kon wel eens waar zijn. Ik ben een veelzijdig en helder persoon en dat wil ik gaan inzetten voor deze wereld vanuit de Economie van Liefde. Niet dat ik dat eerst niet deed, maar nu ga ik het meer officieel aanpakken. Mijn focus ligt allereerst op onderwijs, maar ook geestelijke gezondheidszorg is een optie. Ik ben Ontwikkelings- en Leerpsychologe en Bewust Zijn en Leven is mijn bestaan. Onderwijs is de eerste optie en boeit me het meest. Het betekent voor mij weer het grote onbekende ingaan dag in dag uit met elk nieuw mens die ik ga ontmoeten. Het is boeiend en houd je jong. Eigenlijk kijk ik er naar uit ook. Met jonge mensen werken vond ik altijd al een uitdaging en vond ik ook heel boeiend toen ik een studiebegeleidingscentrum leidde in Groningen. Ik ga er voor!