Mijn hersenen kraken

Mijn hersenen kraken Vreemd deze week heb ik steeds pijn in mijn hoofd. Meestal aan de onderkant van mijn achterhoofd.. Dan cirkelt het weer door mijn hele hoofd. Alles steekt en prikt dan, de ene keer links en de andere keer rechts. Dat heb ik nog nooit gehad. Waarom dat zo is, geen idee. Ook merk ik dat mijn rechter binnenoor vervelend is en mijn ogen prikken ook geregeld. Ik vraag me af waar ik nu weer aan mijn gevoel voorbij loop. Aan het gevoel voorbij lopen is voor mij op dit moment wel een thema. Als ik terugkijk heb ik dat geregeld gedaan en dat heeft me veel ellende opgeleverd. Ik begin dat nu heel goed te zien. De tijd kun je niet terugdraaien. Wat voorbij is, is voorbij. Wel kun je er nog de lessen uit leren, maar kennelijk krijg je daar ook hoofdpijn van. Ja teruggaan in je verleden werkt ook niet direct positief. Uit ervaring weet ik dat het verleden achter je laten je vrij maakt. Het lijkt wel of door het schrijven het verleden weer herleeft. Misschien is dat wel het probleem van mijn hoofd nu. Nu ik dit schrijf begint de pijn te zakken. Er wordt niet voor niets gezegd, geen oude koeien uit de sloot halen. Ik verbaas me steeds weer hoe waar uitspraken en gezegdes zijn. Waar, niet vanuit wetenschap bekeken, maar vanuit waar volgens mijn innerlijk zijn. Is dat dan subjectief de waarheid? Ik denk het niet als ik de boeken bekijk die ik over bewust zijn gelezen heb, het is subjectief en objectief tegelijkertijd. Laat het verleden los. Het heeft geen zin om van het verleden te leren om in de toekomst te handelen. De kans is dan heel groot dat je Nu niet ziet wat er werkelijk is. Pas in het onthechten van wat is geweest ontdek je wie je werkelijk bent en hoe iets echt is. Het maakt je vrij. Wel vraagt het verleden soms naar erkenning zodat het werkelijk achtergelaten kan worden. Kennelijk moet ik nog iets zien om er een punt achter te zetten. Ik heb besloten om vandaag maar eens de natuur in te gaan. Gelukkig is dat niet zo ver om te gaan. Ik heb namelijk geen vervoer en dan is het wel handig dat je er zo heen kunt lopen. Ik hoop dat de gemeente Groningen het niet in zijn hoofd haalt om dat beetje groen wat er nog over is ook weg te halen. Er is al zoveel weg of vervangen door kunstmatigheid. Het is de doodsteek voor menselijke sensitiviteit als de natuur verdwijnt uit je directe omgeving. Nu genoeg geschreven, ik ga me klaarmaken voor een genietdag.

Aandacht Gewaarzijn en Liefde

Onlangs heb ik een stuk geschreven over tantra en de betekenis er van voor seksualiteit in een relatie en de relatie zelf. Wat ik hierin belangrijk ervaar is de kwaliteit van de relatie in de vorm van liefdevol aandachtig gewaarzijn, van waaruit zorg en delen is, geven dat ontvangen is. Hierin is de waarnemer het waargenomene zelf. De ander en jij zijn samen een, vallen samen en het denken is gestopt. Dit is een kwaliteit van leven die ver boven tantra uitstijgt en kan in elke relatie aanwezig zijn. Een seksuele relatie is geen noodzakelijkheid om Liefde tussen twee mensen te kunnen laten zijn. Toch kan het alleen zijn als de muren die we hebben opgebouwd in ons leven zijn verdwenen en er rechtstreeks ontmoeten is, woorden zijn dan niets eens nodig alleen maar samen zijn. Dit kun je ervaren met elk ander ook al ben je getrouwd. Het is natuurlijk dan tegelijkertijd een test voor je eigen relatie, want als de liefde daar nog niet echt Liefde is dan komt die onder druk te staan, waarbij ik wil opmerken dat verliefdheid nog geen Liefde is. Het heeft er wel de schijn van, maar is nog niet echt, tenzij jij je eigen muren al hebt afgebroken, want dan heb je grote kans dat jij en je partner elkaar in echtheid ontmoeten. Als je de Liefde totaal begrijpt, begrijp je ook wat er gebeurd met je partner die nog niet zover is en kun je vanuit de Liefde die je zelf bent liefdevol en aandachtig aanwezig zijn en je partner helpen bij het beslechten van de eigen muren. Probleem is vaak wie welke muren te beslechten heeft. Liefde is geen Liefde als die er alleen maar voor de eigen partner is. Liefde is pas Liefde als die zich uitbreidt naar de mensen die je verder in je leven ontmoet. De allergrootste test voor de Liefde is wat of wie je vijand is met liefdevolle aandacht te bejegenen. Dat keert alles om in de wereld, dat merk ik elke dag in mijn leven, maar dat is ook elke dag weer gave en opgave tegelijkertijd. Als we dit begrijpen snappen we ook wat Christus bedoelt met Ik ben de weg,,de Waarheid en het Leven. Dit alles vraagt om sensitiviteit en de ontwikkeling van onze natuurlijke gevoeligheid. Daarom is het zo goed om met volle aandacht in de natuur te zijn, je zintuigen open te zetten en de puurheid in te drinken. Heel illustratief over hoe je kunt kijken naar Verliefdheid is het stuk van Marleen Slebos op haar blog: www.deblauweuil.blogspot.nl Het heet: Mijn partner

Precies zoals het is

Even een weekje er tussenuit, familiebezoek Goed om elkaar weer eens te zien na lange tijd Mijn weblog heeft even stil gelegen Er was geen tijd in de tijd om te schrijven Nu ben ik weer thuis Zondag was een bijzondere dag Ik ben en hoef alleen maar te zijn Dan gebeurt alles vanuit zichzelf Ik ben en dat te zijn is vrijheid, gelukkig zijn, rijkdom Alles is goed, precies zoals het is Oneindige mogelijkheden doen zich voor Dat kost niets Je ziet alles, hoort alles, voelt alles Toch is het geen last Het is juist een zegen, waarin je helder bent en gewaar Ik geniet, het maakt niet uit of het regent Het is gewoon zoals het is Ik kan me druk maken om alles Als ik gewoon ben Valt dit allemaal in het niets weg En is alleen maar gelukkig zijn en doen In de beweging zijn En eigenlijk verdwijnt dan de Ik ben die ik ben Er is niemand meer Alleen nog het Leven Precies zoals het is En het Leven is goed!

De Liefddesrevolutie

Op advies van Jan Bakker, een vriend van mij, luisterde ik gisteren naar een vraaggesprek tussen Arie Boomsma en Jan den Boer, tantra trainer. Het ging over Tantra. Dat gesprek vond ik heel boeiend. In feite gaat het over het leven zelf en dan specifiek over hoe je seksualiteit kunt omzetten naar Liefde. Jan den Boer legt dat heel mooi uit. Het was heel herkenbaar voor mij en een verademing om dit eens te horen uit de mond van een man. Ik heb altijd gevoeld dat wat relatie was voor de meeste mensen, dat dit niet klopte. Het was te zeer gericht op de seksuele daad van het orgasme, gewoon op de voortplanting. Als dat goed was, was de relatie goed. Seksualiteit was zo een hot item. Even was er ontspanning en dan ging het leven weer door op de oude toer. Het klopte voor mij nooit, ook al deed ik er aan mee, omdat ik ook niet wist wat het wel kon zijn en het nu eenmaal zo was in deze wereld. Als ik nu terugkijk op de relatie met mijn man, dan ervaar ik dat er in eerste instantie heel veel liefde was in de verliefdheid en ook aandacht en zorg voor elkaar, maar dat na verloop van tijd de seksualiteit als orgastische daad steeds meer belangrijk werd voor mijn man. Voor mij voelde dat niet goed. Ik kon er ook niet meer van genieten, er ontbrak iets. De maat was vol toen hij thuiskwam met de mededeling dat de huisarts, nota bene een vrouw, had gezegd dat hij wel 5 keer per week seks moest hebben anders kon hij prostaatkanker krijgen. Dat werd voor mij een breekpunt. Ik had het helemaal gehad met die seksualiteit. Ik hield nog wel van mijn man, maar het vuur begon te doven. Ik wist niet hoe dit te veranderen. Wij waren altijd veel samen geweest, hadden intensief samengewerkt in de wetenschap en hadden eigenlijk een relatie waar we wel gelukkig in waren. De seksualiteit en het steeds belangrijker worden daarvan voor mijn man en het mezelf terugtrekken liet de relatie afbrokkelen. We konden niet meer met elkaar praten over hoe we ons voelden. Voor mij werden de kinderen steeds belangrijker en voor hem zijn werk, auto's, naar congressen gaan, andere vrouwen. We groeiden uit elkaar. Toen wij verhuisden naar Groningen ontmoette ik een andere man. Hij wilde met mij samenwerken, hij was pedagoog, psycholoog en filosoof. Deze man had o.a. een boek geschreven over relatie en de ontwikkeling daar van. Ik moest dit boek redigeren. Er ging een wereld voor me open. Een man die schrijft dat het orgasme een daad van het ego is, waarin de relatie verloren gaat. Hij liet me zien hoe relatie zich ontwikkelt. Tegelijkertijd hadden we samen gesprekken hierover en werkte hij met zijn energie, wat ik niet wist. Ik werd steeds blijer met wat ik leerde en begon me zelf terug te vinden. Ik wilde dat mijn man dat boek ook las, wilde er met hem over praten. Mijn man las het echter met zijn verstand en misschien was hij wel jaloers, ik weet het niet. Hij vond het de grootste onzin die er bestond en wees alles af en luisterde ook niet naar mij. Ik voelde me toen zelf afgewezen. Ik voelde toen helemaal geen verbinding meer. Ik kwam in een krachtig transformatieproces terecht en dat leidde binnen 9 weken uiteindelijk tot een verlichtingservaring. Later kwam ik er achter dat ik bijna dood geboren was en kwam bij mij op dat het ook een bijnadoodservaring kon zijn geweest. Beide ervaringen lijken op elkaar. Ik kwam weer terug in deze wereld met de opdracht onvoorwaardelijke Liefde te leven en alle antwoorden in me zelf te vinden. Dat heeft me heel veel inzicht in het leven gebracht. Soms is het lastig als je met deze wereld moet leven waarin zoveel liefdeloosheid is, maar je leert ook daar weer mee omgaan. De weg terug is niet makkelijk, maar wel rijk aan inzichten en levenservaringen. Als ik Jan den Boer hoor praten over tantra kan ik me voorstellen dat op deze manier de persoonlijke relatie heel boeiend kan zijn en ook steeds meer een echte relatie kan worden waarbij alle muren verdwenen zijn en er werkelijk contact is. Mijn man en ik gingen uit elkaar, hij raakte weer verliefd en ik ging verder met mijn geestelijke ontwikkeling, onderzoekend wat waar was en hoe het anders werkte. De man die mij in een veranderingsproces had gebracht gebruikte zijn eigen energie en liefdevolle aandacht om de ander iets anders te laten ervaren, leerlingen van ons studiebegeleidingscentrum, ouders en iedereen die met hem contact had. Dat wil niet zeggen dat hij met iedereen een seksuele relatie had. Juist niet. Je hoeft namelijk geen seksuele relatie te hebben om te kunnen ervaren wat tantra is. Het ging om het voelen van verbinding en aandacht hebben voor elkaar, naar elkaar luisteren, elkaar laten zijn, liefde zijn. Hij was heel knuffelig en aanrakerig, maar wist ook precies bij wie hij dat wel en niet kon doen. Hij was uitermate sensitief. Intelligentie kon hierdoor openbloeien en liefde was voelbaar aanwezig. Het werkte niet voor iedereen zo. Zij die zich afsloten hiervoor ervoeren dit anders. Het was nieuw en onbekend. Toch was alles heel integer. Zelf merkte ik dat ik ook veel te leren had hierin. Je kunt het allemaal begrijpen, maar dan moet je nog leren er mee om te gaan en dat is niet altijd makkelijk. En nog steeds heb ik daar te leren. Wel heeft het me geleerd hoe belangrijk aanraking is en hoe belangrijk aanraking is voor mijn eigen kinderen en wat zij hierin hebben moeten missen en ik uiteindelijk toch nog kon aanreiken. De kunst is wel je verlangens onder ogen te zien en niet in de verlangens op te gaan zodat het leidt tot verslaving. Onthechting, elke keer opnieuw, is erg belangrijk om de relatie verder te laten verdiepen. Daardoor word je ook steeds meer wie je werkelijk bent. Tantra is voor mij het leven zelf en het reikt voorbij de persoonlijke intieme relatie, heeft te maken met in verbinding staan tot alles dat leeft. Er is dan juiste zorg en aandacht voor elkaar, er is met elkaar delen en elkaar liefhebben, geven en ontvangen, verantwoordelijkheid nemen voor alles wat je doet, maar ook de ander vergeven dat wat ons niet bevalt. In de persoonlijke intieme relatie is het een verrijking. Het reikt echter veel verder. In ons instituut viel me op dat veel leerlingen vaak verliefd werden en er beter mee leerden omgaan. Van daaruit konden ze beter met hun energie leren omgaan en deze gebruiken voor het leren zelf en ook voor het opbouwen van relaties. Als je eenmaal hebt gevoeld wat ware verbinding is, dan kun je dat ook voelen in alles wat je doet, omdat je werkt vanuit passie voor waar je mee bezig bent. Dat is niet alleen in de persoonlijke relatie zo. De energie die door je heengaat voelt als de energie van het Leven zelf en het aardt je steeds meer. Ik heb het gevoel dat ik me de laatste tijd steeds meer bewust word van deze energie. Het is gewoon de oerkracht in elk van ons. De kracht die God is in ons en het maakt me ook fysiek krachtiger. Voor wie het gesprek tussen Jan den Boer en Arie Boomsma wil horen: Ga dan naar: www.hetgesprek.nl/archief/655/ Jan heeft pas ook een boek uitgegeven. Het heet: Tijd voor de liefdesrevolutie. Dit is voor iedereen die meer wil maken van zijn relatie en echte liefde belangrijk vindt.

Het Kind als Opvoeder

Het artikel over de Vallei van de Hoop raakt me enorm Wat intelligentie en natuurlijk ook kundigheid kan betekenen voor de aarde en de daarop levende mensen.! Geweldig hoe een verdord en ruig gebied waarin geen leven meer mogelijk is herschapen kan worden in zijn oorsprong en juist voedend kan werken voor ieder die er woont. Het grondwater was zo gigantisch veel lager geworden dat er niets meer wilde groeien en mens, plant en dier om dreigden ten komen van de dorst. Twee mensen zijn begonnen de vallei te veranderen. Zij vroegen zich af hoe op een natuurlijke manier de grondwaterstand weer terug kon komen naar normaal zonder een kunstmatige aanpak. Gewoon je neemt de juiste boom die het water weer omhoog kan brengen en je plant bij die boom de juiste planten zo dat een harmonische biotoop ontstaat. Je breidt het gebied geleidelijk uit en je vraagt iedereen in de omgeving om er aan mee te werken en tegelijkertijd breng je goed en op de maat van de mens in die omgeving geslepen onderwijs, wat leidt tot opheffing van analfabetisme, maar ook tot mensen die samen denken, samen leven en samen bouwen zonder conflicten in eenheid met elkaar, beseffend dat als ze het anders doen, er niets van alles terecht gaat komen en er ellende overblijft. En het werkte. Zo werd de eens woestenij omgeschapen in een oase die mens en dier van voedsel voorziet maar ook van een positieve levenservaring ten goede. Dit is de Vallei van de Hoop van Rishi Valley. Als zij dat kunnen dan moeten wij toch ook in staat zijn om onderwijs te scheppen dat kind en omgeving dient. Onderwijs van waaruit we samen een samenleving bouwen waarin mensen samen werken en samen leren en kind en volwassenen wezenlijk zichzelf kunnen zijn vanuit hun essentie oftewel grondwater. Wat bij mij opkomt is stuur alle volwassenen weer naar school om zichzelf te leren kennen en daardoor hun kind en anderen echt te zien en waardoor ze samen een nieuwe samenleving kunnen scheppen. Je bent wat je waarneemt of wat wordt waargenomen is afhankelijk van wat je zelf bent. Als iedereen leeft vanuit essentie dan zien we overal alleen maar essentie en hoeven we niet te oordelen. Hoe kan dit grondwater van essentie weer teruggebracht worden naar de oppervlakte, zodat er niet de hele tijd diep gedoken hoeft te worden om van daaruit te leven. Wat is de "plant" die dit kan doen ontstaan? Wat is de kern. Ik zou zeggen Liefde en Inzicht vanuit Vrijheid waarin niet geoordeeld en beoordeeld wordt. Waarin het leven een spel is dat tot leren leidt op een spontane en natuurlijk manier, precies zoals het jonge kind leert. Wanneer stoppen we met opvoeden en aanleren van patronen en zien we dat jonge kinderen onze beste leraren zijn? Zie hoe zij vanuit spontaniteit en natuurlijkheid dingen oppakken en snel ook. In het begin wordt er geïmiteerd wat de omgeving biedt en later ontstaat doorzien en inzicht en van daaruit doordenken. Zo gauw als we gaan opvoeden verdwijnt het. Het kind trekt zich terug en laat zich niet meer zien en het wordt ook heel verdrietig omdat het niet gezien wordt en niet begrepen. Wij doen daar allemaal aan mee, omdat we gewoon te weinig helder bewust zijn en niet goed waarnemen. We nemen alleen maar onze beperking waar. Wellicht moeten wij volwassenen starten met onszelf eens in het nekvel te pakken en te zien waardoor wij zelf afgestompt zijn geraakt en van ons rechte pad af zijn gebracht door opvoeding en onderwijs. De belangrijkste vraag is, wat hebben wij te leren en af te leren. Hoe kunnen wij onze eigen essentie weer tot stromen brengen en daardoor het kind de vrijheid geven om zelf te stromen vanuit essentie. Wie is hier de leerkracht? Wij? Of het kind? Misschien moeten wij de kinderen eens gaan vragen wat zij zien dat wij te leren hebben zodat zij ons gaan begrijpen en wij onszelf.