een alchemistisch proces

Goud is wat je bent! Welzijn op aarde telt niet mee en is dat toch het hoogste goed dan is alles kwetsbaar opgebouwd schreef Marleen Slebos op haar blog (www.deblauweuil.blogspot.com een inspirerend blog trouwens) Het onderstaande heb ik aan Marleen geschreven. Voor mij de vraag of dat zo is. Mijn gewaarwording is dat dat helemaal ligt aan van waaruit je hier leeft. Ik was in het Licht meerdere octaven van de aarde verwijderd. In 2002 ervoer ik mij als staand in een grot op een heel hoge bergtop. Achter mij heel veel Licht. Ik kwam van hoog moest terug naar de aarde. 2-1-2002 werd ik Reiki Master. In een heldere, droom de nacht van te voren, ervoer ik me staan in die grot hoog in de bergen. Ik moest springen, wilde niet. Het Licht wilde ik niet achterlaten, daar was ik bang voor. Nee zeiden ze het gaat met je mee en zal altijd bij je zijn. Ik sprong naar het mooie dal dat ik had gezien. Het heeft 7 jaar geduurd eer ik in dat dal aankwam, febr. 2009. Ik ervoer die aankomst zittend in een prachtig vioolconcert van een Indiase violiste. Tijdens het concert zakte ik diep in me zelf. Ineens stond ik voor de grot op een gouden pad en in de verte lonkte de oneindigheid. Links en rechts was de woestijn. Ik was weer op de aarde! Wat was geweest was verdwenen. Er wilde opnieuw gebouwd worden vanuit dat Licht. Maar hoe? Er gebeurden vele mooie dingen. Of dat het was, was de vraag. Ik leek wel Christus in de woestijn, het ego werd getest, heel verwarrend. Ja, dan is het de juiste keuze maken op de rechte weg, iets anders kan niet meer. Als je dat niet doorhebt ben je kwetsbaar, dat is waar. Ik zag het Gouden Pad steeds korter worden, de Oneindigheid kwam steeds dichter bij. ik hoefde niet te lopen, alleen maar te wachten. Raar! Ga ik dood? Even was er de angst, toen was het weer voorbij. Dan in december 2009 was het pad bijna weg en het Gouden Licht kon ik aanraken, de oneindigheid zag ik bijna niet meer. Dan in januari 2010 is het pad verdwenen, de oneindigheid is verdwenen en het Licht is helemaal om me heen, het heeft me opgenomen. Raar maar waar om met alles op de Aarde te werken vanuit dat bewustzijn. Maar als ik eens wist hoe dat moest? Is het zo eenvoudig dat ik alleen maar hoef te zijn wat ik ben. Ik ben zo gewend om te handelen, te doen, zelf dingen in werking te zetten. Juist dat was sinds het najaar tot een eind gekomen. Eigenlijk wist ik dat wel, maar om dat nu concreet te ervaren, dat is nieuw. Of toch niet? Als kind leefde ik ook zo, zonder tijd, met al dat ik gewoon tegenkwam, tegen aan botste. Het Goud is na een lange reis in zichzelf teruggekeerd. Het is nooit weggeweest. Het lijkt wel de reis van de alchemist van Paolo de Coelho ook al is het een geheel eigen reis. Dit wilde ik even delen. Martha

De laatste dag van de Engelen

Vanmorgen was ik vroeg wakker. Ik heb diep geslapen. Ik had het gevoel dat al dat zout in het water me diep deed slapen. Zout werkt namelijk slaapverwekkend. Een glas water drinken en dan een heel klein beetje zout op het puntje van de tong doet je snel in slaap vallen en de slaap is meestal diep daarna. Ik had gisteren veel glazen water met zout en citroen gedronken. Vanmorgen was ik eerst dan ook verre van fit, maar het werd snel beter toen ik eenmaal op was en ik voelde me heel krachtig. Ik heb meteen een flinke wandeling gemaakt en dat maakte me nog meer fit. Daarna boodschappen, afwassen, boontjes in de diepvries invriezen. Daarna had ik het ook wel gehad. Ik liep weer helemaal uit balans en mijn rug was een ramp. Ik zag er tegen op om Philip te bellen voor een afspraak want hij is erg belangrijk voor mij, dat is wat ik voel. Toen kwam het volgende inzicht. Als ik het niet doe en het laat varen moet ik een andere arts zoeken, maar dan laat ik ook iets heel kostbaars schieten en dat heb ik vaak gedaan. Ook zag ik dat het mijn steil is om te schrijven ook omdat ik moeilijk kan zeggen wat ik echt te zeggen heb en zeker als iets heel dicht bij mij komt. Dan stap ik liever ergens uit. Ik kan voor ieder ander alles doen en dingen laten ontstaan, maar als dat mij zelf betreft doe ik niets en loop weg, omdat ik er tegen op kijk hoe er goed meer om te gaan. Ook verwacht ik elk moment op mijn kop te krijgen voor alles wat in me opkomt. En Philip heeft de nodige brieven van mij ontvangen. Ze waren heel mooi maar wel een waagstuk, zo voel ik dat. Ze waren ook heel gemeend. Nu moet ik de ontmoeting weer aangaan en de eerste stap zetten. Daar kijk ik enorm tegen op. Vandaag of nooit moet ik bellen en mijn rug nodigt me uit om dat te doen. Dan maar niet langer in mijzelf gezeurd en de stoute schoenen aangetrokken. Ik kom er niet onderuit en ik wil het eigenlijk ook wel, want het zou zonde zijn als ons contact door mijn schrijverij wegvalt en ik ook mijn arts moet missen. Ik heb heel veel baat bij zijn behandeling. Dus maar gebeld. Ik was opgelucht. Hij klonk heel goed en dinsdag kan ik al terecht. Dan kan de spanning verdwijnen. Philip is ook heel spiritueel en mijn ervaring is dat er dan altijd wel weer iets anders volgt. Ik laat het maar open. Het toont zichzelf. Zo meteen komen mijn twee kleinzonen, Jasper (4) en Martijn (3) en Maurice (8) de zoon van Brian en Ellen. En dan is het oppassen vanmiddag. We gaan op ontdekkingsreis heb ik besloten. Nou we hebben vanmiddag een heleboel pruimen geraapt onder de boom achter mijn huis. Jasper had er veel lol in. Daarna hebben we samen de pruimen ontpit. Jasper kon dat erg goed. Eerst sneed hij voorzichtig een kapje er af en drukte dan de pit er uit en dan komt de honig vrij zei hij. Hij genoot zichtbaar. Na het ontpitten hebben we nog jam gemaakt en die mocht mee naar huis. Wat een pret, een cadeautje voor papa en mama. 's Avonds voelde ik me voldaan. Wat een week en wat een inzichten en stappen zijn er gezet. Nu nog de engelen doorsturen. Om 22.00u precies heb ik keurig de voordeur open gedaan en de engelen naar Lynn, Karen en Roelie gestuurd met een liefdevolle boodschap. Dat was het engelenbezoek.

engelenbewustzijn

Engelenbewustzijn   De engelen maken het ontvangen van inzichten makkelijker voor  mij. Zaterdag lieten ze me weten dat ik opnieuw naar zout en water moest kijken. Hier kwam uit voort dat ik 1 liter heet water, een halve citroen en ¼ theelepel zout (1 ml)  met elkaar meng op een theelichtje zet en geregeld een glas hiervan drink. Gevolg: ik heb heel veel minder gewrichtspijn in mijn handen, voeten en knieën. Wat ik wel merk is, dat ik dan moet uitkijken met het zout wat ik daarbij nog gebruik. Het mag maar 3 tot 4 gram per dag zijn en een beetje verspreid over de dag natuurlijk. Het werkt uitstekend en het werkt ook ontstekingsremmend. Verder kreeg ik ingegeven dat ik niet zo lang achter de computer moet zitten en ook de computer moet uitzetten en spelletjes doen valt me al helemaal zwaar, die maken me hondsmoe vandaag. En zo gaat het de hele tijd door, ingeving na ingeving als ik niet achter de computer zit en bij me zelf ben. Vanmiddag (dinsdag 2508) zit ik lekker rustig in me zelf en ineens zak ik  door in me zelf naar de geliefde van mijn hart die sinds kort op mijn weg is. Ik ervaar heel veel liefde in me zelf, maar ook de angst dat als die liefde beantwoord zou worden dat ik daar even slecht tegen kan als wanneer er geen liefde is. Ik voel me verdrietig. Wat een confrontatie! Ik ervaar dat er bij ons thuis zelden of nooit nabijheid was en nooit uitgesproken liefde. Die Liefde was heel anders en ik heb me daar altijd vragen over gesteld. Toch was het bij ons thuis niet slecht leven. Mijn ouders lieten me heel vrij en hebben me eigenlijk altijd wel gesteund in alles wat ik ondernam. Ze waren heel blij met mij, dat is een ding wat zeker is. Dat alles gaat door mij heen en tegelijkertijd de angst voor de ontmoeting met de geliefde van mijn hart of mijn intuïtie moet al helemaal niet kloppen. Mijn gevoel is dat ze nog nooit zo goed heeft geklopt. Nou ja de toekomst zal het uitwijzen en wat de betekenis er van is dat moet ook nog blijken. Dat zal dieper gaan dan gewoon een relatie zoals die voor de meesten is. Ook heb ik het gevoel dat de energie van Abdy nog steeds om mij heen is en die energie mijn lijf heel krachtig maakt. Misschien is deze energie nog wel krachtiger werkzaam dan die van de engelen. 's Avonds was ik weer helemaal in trust en vrede, maar wel heel moe en ik ben vroeg naar bed gegaan  en ik viel voldaan in slaap.

De dag na Abdy

Ik heb goed geslapen en was alweer vroeg op. Ik moest om 10.00u naar de tandarts. Was niet de bedoeling maar het was niet druk en ik hoefde niet lang te wachten. Daarna best actief geweest tot in de middag. Toen ik beneden kwam stikte het van de wespen in de keuken. De keukendeur was open blijven staan en er lagen wat pruimen. Er hingen horlamellen voor de deur, maar dat had niets geholpen. Daarna was het overal zo heet en benauwd en heb ik het rustig aan gedaan. Er was ook heel veel energie, zware energie. Ze was nog nooit zo zwaar geweest, ik kwam bijna niet meer vooruit. Na het eten en de afwas ben ik op bed gaan liggen. Ik werd bijna door het bed gedrukt, ik was zwaar, heel zwaar en moe, heel erg moe. Ik heb me nog nooit zo zwaar en moe gevoeld. Abdy leek er de hele tijd te zijn, vanmiddag ook. Dezelfde energie als gisteren was er de hele tijd. Het leek alsof hij zei dat we van hetzelfde bos waren en in dezelfde wind stonden. Toen hij mij gisteren neervlijde op de grond, drukte hij mij ook stevig tegen de grond, alsof ik niet meer van de aarde af mocht. De aarde was de plek om te zijn. Zo voelde dat. Voel ik de engelen? Geen idee, maar Abdy voel ik wel en er is veel energie. Ik voel me vandaag als een zuil van Licht tussen hemel en aarde, een brede zuil! Ook voel ik steeds de loomheid van de aarde en de daarmee gepaard gaande vermoeidheid en energie. Er wordt nog steeds aan me gewerkt. Het is me het weekje wel. Waar dat naar toe gaat? En wat die engelen doen, geen idee. Ik vermoed dat ze zich verbonden hebben met alles wat er is, het is gewoon een geheel en we staan in hetzelfde en zij hebben plezier om wat er gebeurt.

Engelenbezoek / Abdy

Zondag 23 augustus We zaten te wachten op de deeltaxi. Hadden we vroeg besteld want ze zijn vaak op zondag heel laat. En ja hoor ze kwamen niet op de afgesproken tijd. Toen maar gauw gebeld. Het zou een half uur duren. Vijf minuten later stonden ze al voor de deur en om 13.00u waren we in Paterswolde. We hoefden niemand meer op te halen. Wat een luxe. We vlogen als engelen over de weg. In Paterswolde kwam Christa net aanlopen en we zijn maar naast haar gestopt. Samen liepen we toen naar de zaal en wij waren de eersten. De ontmoeting met Abdy was heel bijzonder. Er was veel energie, veel vuurkracht en een vrij grote groep. De bedoeling was dat we allemaal als een zonnestraal van de zon op de grond werden gevleid door je volledig over te geven aan Abdy en een helpster. Niemand had bezwaar. Je viel gewoon achterover en dan werd je opgevangen en neergevleid. Abdy raakte dan een plek aan die voor jou belangrijk was op dat moment. Bij mij was dat de thymusklier. Ik voelde dat dit helemaal klopte. Ik had de hele week al gevoeld dat alles onder de klier naar beneden vrij was, maar dat de energie stopte bij de thymusklier. Daar moest iets gebeuren. Er gebeurde zoveel in mij zelf dat kan ik niet beschrijven. We lagen bijna een uur in stilte. Iedereen had zijn eigen proces, dat was duidelijk. De een moest lachen, de ander schreeuwen of huilen, de meesten waren stil aanwezig. Ieder kreeg de energie die hij of zij nodig had. Niet veel gedoe, gewoon ontvangen. Later bleek dat Abdy zelf ook lag, in het midden en hij leek in slaap gevallen te zijn, in ieder geval hij was diep weggezonken. Aan het eind zaten we bij na allemaal op een stoel in rust en vrede op Abdy en nog een persoon na. Toen Abdy bijgekomen was vertelde hij het verhaal van de boom, die nergens heen hoefde, nergens vandaan kwam, gewoon alleen maar was en waaide met de wind die er was. En alle andere bomen waaiden dezelfde kant op. Samen waren ze Een. Een mooi beeld. Toen ik thuis kwam heb ik even opgezocht in de Sleutel tot Zelfbevrijding waar de thymusklier voor stond. En ja hoor het klopt precies. Het openbreken van de atoomkracht die Liefde is, die bergen verzet en wonderen verricht! Vanuit het diepste zelf! Een leven vanuit harmonie en zachtheid naar je zelf en de ander. Liefde tot je zelf, de ander en het Leven! Leven!!! Pure Liefdeskracht. Die kan nu naar buiten komen. De plek waar het Koninkrijk Gods begint. Het einde van lijden en de dood, eeuwig leven! In me zelf ken ik dat wel, maar van daaruit in de buitenwereld zijn en scheppen dat heb ik teruggehouden. Nu is de tijd er rijp voor om het weer aan te gaan. Het kwade is er niet meer, er is openheid, onbevangenheid, verwonderd zijn ,blij zijn, Leven en gewoon Zijn! Alles doen in dienstbaarheid, in eenvoud en rust, samen met anderen, doen wat nodig is. Er is flexibiliteit, goede communicatie, daar zijn waar het nodig is. Aanreiken, doorgeven en loslaten. Verlost zijn van denken, in het handelen zijn dankbaar zijn en blij voor al dat is! Ja, het is tijd voor manifestatie van Liefde in de wereld. Wat een weekend! Ik voel me krachtig, ik voel me heel en mijn lijf voelt helemaal goed! Zaterdag 22 aug. Bezoek Het is zaterdag en ik voel me goed. Irmgard komt op bezoek. Ook al zo'n mooie engel. Ze blijft logeren. Ze heeft me uitgenodigd om zondag naar Abdy, een lichtmeester uit Puerto Rico te gaan in Golden Tulip Paterswolde. Een geschenk van haar dat ik met vreugde en liefde in mijn hart in ontvangst nam. Christa en Margriet gingen ook. Ik voelde dat het iets bij mij ging open maken wat nodig was, maar wat? Geen idee! Irmgard voelde zich welkom en thuis en voelde de engelenenergie de hele tijd en we hadden diepgaande gesprekken en veel met elkaar te delen. Samen keken we uit naar de zondag. We waren alleen maar blij en genoten van het samenzijn. Irmgard zei dat ze het huis voelde als een ruimte waarin je welkom was, mocht zijn wat je was, zoals je was. Dat is ook zo, toch voel dat ik nog iets te leren heb hier. Wat is het huis precies, waar staat het voor.

engelenbezoek

Dit stukje is in omgekeerde volgorde. Ik kan het niet keren binnen dit blog zo te zien en dan laat ik het maar zo. Mijn excuses voor het ongemak! Dinsdag 18 augustus De Pruimenboom Dinsdag voelde ik me ook heerlijk en ik nam voor alles ruim de tijd. Stond laat op, en alles liep gestroomlijnd. En ik maakte me nergens druk over. Aan het begin van de middag werd er gebeld en daar stonden twee engeltjes voor mijn deur, Thomas en Maurice. Zij kwamen helpen bij de pruimenpluk en het schoonmaken van het dak van de berging. Thomas klom op het dak en Maurice raapte alles van de grond. Ze sloegen met stokken en schudden aan takken en er vielen al heel veel pruimen naar beneden. De oogst was groot. Er hangen echter nog legio pruimen aan de boom. Maar goed de engeltjes gaven me moed en het dak was ook weer schoon. En het was een feest om samen de pruimen naar beneden te halen. Woensdag 19 augustus Het plezier van chutney maken De energie was nog steeds goed. Het was wel wat warm, Het was echter nog te hanteren. 's Middags heb ik onder genot van een heerlijk muziekje alle pruimen ontpit. Daar ben ik anderhalf uur mee bezig geweest. Daarna heb ik het allemaal verwerkt tot chutney. De chutney hoefde alleen maar zachtjes in te komen en dat kost niet zoveel werk. De potten waren zo schoon en het werk was gedaan. 's Avonds had ik een voldaan gevoel en ik voelde alleen maar vreugde om het bestaan zelf. Donderdag 20 augustus De omkering Ik heb 's ochtends beneden gepoetst en opgeruimd. Margriet zou komen. Het was wel wat heet, maar het ging me gemakkelijk af. Het was dan ook nog heel vroeg in de ochtend en nog niet echt warm. Het gesprek met Margriet over het Ik-Atelier was heel fijn en bemoedigend. En ik begon de kracht in mij weer te voelen. Alles bouwt zich op en is precies goed. Ik werd weer helder over mijn financiële zaken en wat me te doen stond. Ik zag dat er een nieuwe stap diende te komen. Christa was zo lief geweest om de 160 euro die we via mij aan Gerda gegeven hadden weer aan te vullen in de kas. Toentertijd had ik het geld nog niet om het Gerda te geven. Zij had schoenen nodig om een hoge hak te zetten onder een voet, want ze kon amper lopen door het verschil en ze had geen geld om dat te doen en de verzekering heeft de lat zo hoog gelegd dat het niet meer vergoed wordt beneden de 2,5 cm. Waar zijn we mee bezig! Voor wie hebben we de verzekeringen? Nu was de tijd rijp voor mij om dit bedrag zelf weer in de kas te stoppen voelde ik en ervoor te gaan. Zelf heb ik ook niets, alleen maar schulden, van daaruit heb ik alles steeds opgebouwd. Het kan ook anders, nou dat heb ik eigenlijk nog nooit ervaren vanaf dat ik getrouwd ben. Maar ik ga er voor en het kan anders dat weet ik ook. Alles tot nu toe was echter nodig. Het heeft me met mijn familie en schoonfamilie in contact gebracht. Het heeft me de kracht en de liefde van mensen laten voelen. Mensen die me gewoon wilden steunen omdat ik was wie ik was, vaak ook onvoorwaardelijk. En dat was voor hen beslist niet echt makkelijk. Nu gaan we naar de echte overvloed waarin de Geest van waaruit ik leef me gaat helpen om ook materieel uit de put te raken en geld vanuit overvloed te laten werken ten behoeve van een positieve verandering van de mensheid naar onvoorwaardelijke Liefde. . Lichaam, materie en Geest op Een lijn, echte overvloed. De dag eindigde met onweer. Het voorspelde noodweer bleef echter uit. Vrijdag 21 augustus De engelen komen Vandaag komen de engelen, vanavond om 22.00u. Ik moet nog een wit plantje halen. De rest is klaar. Ik voel me goed en het weer is heerlijk, lekker koel en aangenaam. De zon schijnt, een mooie dag. Ik zat op de fiets naar de Mikel. Ik dacht aan Christa en dat wij toch ook veel gemeen hebben. Wat zijn we toch schatjes. Wat opkomt is dat we beide de ander helpen, zonder de vraag van de ander af te wachten. Het is ongevraagde Liefde, die gewoon aangeboden wordt. De ander hoeft er niets voor te doen. Ik moest tot nu toe altijd aankloppen. Eigenlijk ook wel mooi dat Christa zoveel Liefde is naar mij toe, heel lief en dat heeft me ook veel gedaan. Maar of het me uiteindelijk dient? Dat is nog maar de vraag en dat geldt ook voor Gerda. Dit is wat ik ook altijd deed in het verleden. Nu helpt ze mij en ik heb dat niet gevraagd en ik doel op de 160 euro van het Ik-Atelier die we aan Gerda hebben gegeven voor onbepaalde tijd.. Ik help Gerda en die had dat ook niet gevraagd. Dit moet omkeren. Goed dat Margriet dat aanraakte. Ze heeft gelijk. Ik betaal de 160 euro aan Christa voor de pot van het Ik-Atelier, niet omdat Margriet dat zei maar omdat ik zelf ook zie dat dit nu nodig is. En als ik hulp nodig heb kan ik in gesprek gaan en kijken hoe ik dat ga doen. Dan heb ik het zelf gekozen en ik ga ergens voor en we kunnen er samen voor gaan. Dat geeft kracht en bouwt op. Dat wil niet zeggen dat ik tot nu toe niet alles zelf gekozen had. Ik heb wel altijd achter mezelf gestaan, maar ik zie nu meer. We gaan verder met opbouwen en kijken wat er nog meer moet omkeren. Dan is het avond. De tijd nadert om de engelen te ontvangen. Ik heb alles voor bereid om ze te ontvangen in Liefde. Raad eens wat er gebeurt? Om 22.00u moest ik de deur openen en ik vergat het, ik zat voor de tv. 5 over tien schoot het me te binnen. Heb ik gauw de deur open gedaan en mijn welkomstoespraak gehouden. Maat ik voelde ze nog niet. 5 minuten later voelde ik ineens nu zijn ze er, er was blijheid en vreugde en herkenning. Dat was wel grappig, geheel onverwachts waren ze er ineens. Of ik voelde ze ineens. Ben naar bed gegaan en viel heel zacht in slaap, rustig en tevreden met al dat was en is. Dat gebeurt niet zo vaak.

Engelenbezoek

De handleiding Evelien stuurt de handleiding voor het engelenbezoek door en ik krijg in de gaten dat het een energetisch proces is. De engelen komen vrijdag 21 augustus om 22.00u. Nog even nagevraagd bij Evelien en ja het is zo. Helemaal goed. Voordat ik de handleiding kreeg was ik nogal deprie. Mijn rug wilde niet echt goed. Abeltje, ook al zo'n mooie engel had me de dag ervoor een energiebehandeling gegeven. De pruimenboom werd me te veel. Er zitten legio pruimen aan en al dat rapen doet een aanslag op mijn rug als ik niet uitkijk met bukken. Ik had eerst de venkel ontmanteld en afgesneden. Dat ging redelijk goed. Maar ik stond te draaien in mijn heupen en kon bijna niet meer rechtop staan.. Toen maar even op bed gaan liggen en ik kreeg een enorme huilbui. Had ik allang niet meer gehad. Ik zag het niet meer zitten. Maar ja je moet toch verder. Na een uurtje ben ik weer opgestaan, ik voelde me iets beter. Ik voelde ik heb versterking nodig voor de fysieke dingen. Het wordt me te veel en daar liet ik het bij. Ik heb de computer maar aangezet en daar zag ik de mail van Evelien over de engelen. Ze stuurde me de handleiding. Ik ging het lezen en vond het steeds boeiender worden. Ik werd er Een mee en genoot. De economie van Liefde in bedrijf via de energie. Er kwam een rust en vrede over mij die ongekend was en de energie was vreugdevol en stralend. De depressiviteit was weg en ook mijn problemen waren verdwenen. Dat is de hele dag zo gebleven. Toen ik ging slapen voelde ik me heerlijk opgenomen in een nieuwe stroom van energie.

Vele perspectieven, vele paden

Reactie op blog van Marleen Slebos: www.deblauweuil.blogspot.com van 19 juli 2009 Wat je beschrijft doet me denken aan de uitspraak van Krishnamurti van gisteren: Als er inzicht is in de hele werking van het "zelf"en de activiteiten van het "zelf" daardoor tot een einde zijn gekomen - alleen dan is er stilte. Die stilte is echte meditatie en in die stilte ontstaat het eeuwige. Vervolgens is de uitspraak voor vandaag: De waarheid is een land waar geen weg heen leidt (het land der eeuwigheid zou ik zeggen); alleen in de wereld van de waanvoorstellingen (illusies) van het onbestendige, zijn vele paden. De kunst is die vele paden achter je te laten en alleen nog maar het gouden pad te lopen, waar geen zijwegen meer zijn en in feite ook geen pad, waar aandachtig gewaarzijn is en dat is tevens meditatief leven. Maar goed we moeten onze illusies tegenkomen om te kunnen beleven wat het andere is denk ik dan zo. Als kind leefde ik daar in en eigenlijk ook meestal daarna, maar ik besefte het niet. En van daaruit kon ik alles doen wat ik heb gedaan in mijn leven zoals ik het heb gedaan. Alles wat in Groningen is gebeurd doet me beseffen wat er altijd al was en nooit is weggeweest. Nu ben ik vrij en ook echt blij, dat is wat ik me realiseer!

Een heel laboratorium in je zelf

Onderstaand stukje van Krishnamurti brengt me naar mijn eigen leven. Ik heb zelf psychologie gestudeerd en ik was zogenaamd een eeuwige student, studeerde pas af in 1983 en begon jan. 1971 na eerst een jaar sociale geografie gestudeerd te hebben. Vanaf het eerste jaar heb ik door toedoen van mijn vriend Paul gewerkt als studentenassistent in wetenschappelijk onderzoek. Eerst data op ponskaarten zetten, daarna via SPSS programma's aansturen en meedenken in onderzoek, althans dat deed ik gewoon, vond ik boeiend. Alles met het devies, ik snap er niets van, maar wat ik niet snap kan ik leren. En geleerd heb ik en ook alles van commentaar voorzien vanuit mijn eigen inzichten. Dat was boeiend, niet de studie zelf. De tentamens verliepen moeizaam, maar van mensen snapte ik wel het een en ander door in me zelf te kijken. Zo ben ik door de psychologie gewandeld. Toen ik docent werd al voor mijn afstuderen, moest ik natuurlijk de boeken ook nog goed kennen. Bij de tentamens vroeg ik mijn studenten altijd te kijken wat zij er zelf van vonden omdat ik dat belangrijk vond dat ze daar over nadachten. Ik gaf dus ook nooit multiple choice tentamens, dat is waanzin. Er was een moment dat ik een zware onvoldoende had voor het tentamen data analyse. Degene die dat vak gaf was de medewerker waar ik voor werkte. Hij had er al voldoende opgezet bij de eerste pagina lezen en vroeg mij om even langs te komen zodat hij nog wat kon uitleggen. Toen zag hij dat het een zware onvoldoende was. Hij zei, dat hij er niets van snapte, dat ik mijn werk uitstekend deed en dat ik er niets van snapte. Ik zei toen: geef me een hypothese die je wilt onderzoeken dan doe ik dat gewoon. Ik zoek de groep mensen bij elkaar, ik bedenk de onderzoeksopzet en hoe de vraag beantwoord kan worden gewoon door met mensen bezig te zijn. Abstracte vragen en getallen daar snap ik niets van, wel van wat uit de computer komt dat kan ik lezen en ook beoordelen gewoon door naar mensen te kijken. Hij keek me verbaast aan en gaf me toen een voldoende. Hij zei dat dat het beste antwoord was dat ik had kunnen geven. Hij was zelf ook heel creatief in onderzoek opzetten en uitvoering. Hij werd later hoogleraar in Utrecht. Papers maken? Gewoon eerst mijn eigen inzichten opschrijven en dan in stukjes knippen van hoofdstukjes voorzien, onderzoek er bij zoeken en discussie aanzetten, makkelijk toch. Cijfer een negen, simpel. Later begreep ik dat de meeste studenten niet zo werkten. De studie Psychologie was voor mij een avonturen land. Waarom ik zo laat afgestudeerd ben? Ik vond werken leuker dan studeren, ik werkte op een gegeven moment hele dagen als studentenassistent en ook de geboorte van mijn beide zonen was voor mij belangrijker dan afstuderen. Dit wilde ik met jullie delen. Mijn devies was altijd: wat ik niet weet kan ik leren. En dat heeft me veel gebracht in het leven. Voor mij is leven leren! Heb een fijne dag en leef door te leren van het leven zelf! JKOnline RSS Daily Quotes A whole laboratory inside you Posted: Questioner: What value do you place on social sciences and the understanding of man?Krishnamurti: Sir, when you have got the whole laboratory inside you, why do you want to "study man"? Study yourself, the whole human being, the whole complexity, beauty, extraordinary sensitivity which is you. Why do you want to study what somebody else says about man? The whole of mankind is you. And you in relationship with another is society. You have created this terrible, ugly world which has become so utterly meaningless, and that is why young people are revolting throughout the world. To me it is such a meaningless life. The society which man has created is the outcome of his own demands, his own urgencies, instincts, ambitions, greed and envy. You think that by reading all the books about man and going in for social study, you are going to understand yourself. Would it not be much more simple to begin with yourself? Talks with American Students, p 45