De dag na Abdy

Ik heb goed geslapen en was alweer vroeg op. Ik moest om 10.00u naar de tandarts. Was niet de bedoeling maar het was niet druk en ik hoefde niet lang te wachten. Daarna best actief geweest tot in de middag. Toen ik beneden kwam stikte het van de wespen in de keuken. De keukendeur was open blijven staan en er lagen wat pruimen. Er hingen horlamellen voor de deur, maar dat had niets geholpen. Daarna was het overal zo heet en benauwd en heb ik het rustig aan gedaan. Er was ook heel veel energie, zware energie. Ze was nog nooit zo zwaar geweest, ik kwam bijna niet meer vooruit. Na het eten en de afwas ben ik op bed gaan liggen. Ik werd bijna door het bed gedrukt, ik was zwaar, heel zwaar en moe, heel erg moe. Ik heb me nog nooit zo zwaar en moe gevoeld. Abdy leek er de hele tijd te zijn, vanmiddag ook. Dezelfde energie als gisteren was er de hele tijd. Het leek alsof hij zei dat we van hetzelfde bos waren en in dezelfde wind stonden. Toen hij mij gisteren neervlijde op de grond, drukte hij mij ook stevig tegen de grond, alsof ik niet meer van de aarde af mocht. De aarde was de plek om te zijn. Zo voelde dat. Voel ik de engelen? Geen idee, maar Abdy voel ik wel en er is veel energie. Ik voel me vandaag als een zuil van Licht tussen hemel en aarde, een brede zuil! Ook voel ik steeds de loomheid van de aarde en de daarmee gepaard gaande vermoeidheid en energie. Er wordt nog steeds aan me gewerkt. Het is me het weekje wel. Waar dat naar toe gaat? En wat die engelen doen, geen idee. Ik vermoed dat ze zich verbonden hebben met alles wat er is, het is gewoon een geheel en we staan in hetzelfde en zij hebben plezier om wat er gebeurt.