De laatste dag van de Engelen

Vanmorgen was ik vroeg wakker. Ik heb diep geslapen. Ik had het gevoel dat al dat zout in het water me diep deed slapen. Zout werkt namelijk slaapverwekkend. Een glas water drinken en dan een heel klein beetje zout op het puntje van de tong doet je snel in slaap vallen en de slaap is meestal diep daarna. Ik had gisteren veel glazen water met zout en citroen gedronken. Vanmorgen was ik eerst dan ook verre van fit, maar het werd snel beter toen ik eenmaal op was en ik voelde me heel krachtig. Ik heb meteen een flinke wandeling gemaakt en dat maakte me nog meer fit. Daarna boodschappen, afwassen, boontjes in de diepvries invriezen. Daarna had ik het ook wel gehad. Ik liep weer helemaal uit balans en mijn rug was een ramp. Ik zag er tegen op om Philip te bellen voor een afspraak want hij is erg belangrijk voor mij, dat is wat ik voel. Toen kwam het volgende inzicht. Als ik het niet doe en het laat varen moet ik een andere arts zoeken, maar dan laat ik ook iets heel kostbaars schieten en dat heb ik vaak gedaan. Ook zag ik dat het mijn steil is om te schrijven ook omdat ik moeilijk kan zeggen wat ik echt te zeggen heb en zeker als iets heel dicht bij mij komt. Dan stap ik liever ergens uit. Ik kan voor ieder ander alles doen en dingen laten ontstaan, maar als dat mij zelf betreft doe ik niets en loop weg, omdat ik er tegen op kijk hoe er goed meer om te gaan. Ook verwacht ik elk moment op mijn kop te krijgen voor alles wat in me opkomt. En Philip heeft de nodige brieven van mij ontvangen. Ze waren heel mooi maar wel een waagstuk, zo voel ik dat. Ze waren ook heel gemeend. Nu moet ik de ontmoeting weer aangaan en de eerste stap zetten. Daar kijk ik enorm tegen op. Vandaag of nooit moet ik bellen en mijn rug nodigt me uit om dat te doen. Dan maar niet langer in mijzelf gezeurd en de stoute schoenen aangetrokken. Ik kom er niet onderuit en ik wil het eigenlijk ook wel, want het zou zonde zijn als ons contact door mijn schrijverij wegvalt en ik ook mijn arts moet missen. Ik heb heel veel baat bij zijn behandeling. Dus maar gebeld. Ik was opgelucht. Hij klonk heel goed en dinsdag kan ik al terecht. Dan kan de spanning verdwijnen. Philip is ook heel spiritueel en mijn ervaring is dat er dan altijd wel weer iets anders volgt. Ik laat het maar open. Het toont zichzelf. Zo meteen komen mijn twee kleinzonen, Jasper (4) en Martijn (3) en Maurice (8) de zoon van Brian en Ellen. En dan is het oppassen vanmiddag. We gaan op ontdekkingsreis heb ik besloten. Nou we hebben vanmiddag een heleboel pruimen geraapt onder de boom achter mijn huis. Jasper had er veel lol in. Daarna hebben we samen de pruimen ontpit. Jasper kon dat erg goed. Eerst sneed hij voorzichtig een kapje er af en drukte dan de pit er uit en dan komt de honig vrij zei hij. Hij genoot zichtbaar. Na het ontpitten hebben we nog jam gemaakt en die mocht mee naar huis. Wat een pret, een cadeautje voor papa en mama. 's Avonds voelde ik me voldaan. Wat een week en wat een inzichten en stappen zijn er gezet. Nu nog de engelen doorsturen. Om 22.00u precies heb ik keurig de voordeur open gedaan en de engelen naar Lynn, Karen en Roelie gestuurd met een liefdevolle boodschap. Dat was het engelenbezoek.